نفوذ بنی امیه (۱)

ابوسفیان رئیس بنی امیه بود، بعد از جنگ احد، پیامبر اکرم (ص) حکم به اعدام او داد. حضرت پیامبر، عمرو بن امیه را به همراهی جبار بن صخر انصاری به مکه فرستاد تا ابوسفیان را بکشد. ولی موفق نشدند. 

همزمان با فتح مکه، افرادی که مقابل اسلام بودند باید از بین می‌رفتند و اعدام می‌شدند؛ مانند ابوسفیان و صفوان و عکرمه و غیره. 

عباس بن عبدالمطلب، عموی رسول خدا (ص)، دید که اگر رسول خدا وارد مکه شود و آنرا با قهر و غلبه فتح کند، قریش برای همیشه هلاک شده اند، بدین جهت بر استر سفید رسول خدا سوار شد تا مردم مکه را باخبر سازم، تا پیش از رسیدن پیامبر به مکه از وی امان گیرند. در راه ابوسفیان را دید که برای جاسوسی آمده بود و مقهور سپاه اسلام شده بود، و به او گفت اگر بر تو ظفر یابد، گردنت را خواهد زد، عباس ابوسفیان را نزد پیامبر برد و برای او امان گرفت.

این عمل عباس که از روی بی بصیرتی بود، باعث شد ابوسفیان زنده بماند، که اگر او کشته میشد، از فتنه های معاویه و یزید و بنی امیه خبری نبود. ابوسفیان تلاشی که از بیرون برای نابودی اسلام داشت را حال با اسلام آوردن ظاهری خواست انجام دهد.

فلذا رسول خدا (ص)، دقت داشتند که هیچ پست و منصبی به ابوسفیان ندهند.

ابوسفیان زمان رحلت رسول خدا در مدینه نبود، به محض اینکه فهمید ماجرا چیست و ابوبکر خلیفه شده، به حضرت علی گفت دست خود را بگشا تا با تو بیعت کنم و به خدا سوگند، اگربخواهی، مدینه را برایت پُر از مردان جنگی و اسب خواهم کرد. ولی حضرت علی (ع) نپذیرفت و فرمود: تو همیشه دشمن اسلام و مسلمان بوده ای ، تو جز فتنه و آشوب هدف دیگری نداری.

ابوسفیان که خود و تیره بنی امیه را برتر از ابوبکر و تیره او (بنی تیم بن مره) میدانست، با ابوبکر بیعت نکرد. عمر و ابوبکر که او را خطری می پنداشتند، با مقدار زیادی پول و دادن حکومت شام به یزید، پسر ابوسفیان، خطر او را دفع کردند.

یزید بن ابیسفیان، برادرش معاویه را جانشین خود در شام کرد.

بدین ترتیب، کسانیکه در زمان پیامبر (ص) محکوم به اعدام بودند، با بی بصیرتی عباس عموی پیامبر، زنده ماندند و در زمان خلفای غاصب، سهمی در حکومت نیز یافتند.